وبینار ویژه فعالان حوزه بین الملل با تمرکز بر مفهوم جریان های حلقه های میانی به میزبانی مرکز فرهنگی پژوهشی رسول السلام برگزار شد. این وبینار با ارائه جناب دکتر بلال اللقیس استاد دانشگاه و تحلیلگر مسائل سیاسی و فرهنگی از لبنان در خرداد ماه سال 1400 برگزار شد.

خلاصه مطالب بیان‌شده در وبینار دکتر اللقیس :

آنچه لازم است چگونگی خروج از افکار قدیمی، تأسیس جنبش‌های اجتماعی و ایده حرکت جامعه از درون به‌واسطه فرهنگ می‌باشد.  به‌عبارت‌دیگر تلاش برای ایجاد یک حرکت سازنده در جامعه اما نه از بالا به پایین بلکه از پایین به بالا.

حال باتجربه‌های انقلابی در بسیاری از اوقات یک پیروزی مانند حرکت پیامبر (صل الله علیه و آله و سلم) را ایجاد می‌کند، اما کل جامعه به آگاهی و فهم مناسب از این  موفقیت نرسیده‌اند و امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) که طبق برنامه قرار بود این فهم را ایجاد نمایند، متأسفانه موفق به انجام آن نمی‌شوند.

هر تجربه انقلابی یک پیروزی و موفقیت را ایجاد می‌نماید اما شاید ابعاد این موفقیت به‌صورت حقیقی، حتی توسط افراد دخیل در انقلاب هم فهمیده نشود و این نیازمند زمان است.

جامعه ابتدا خودش را تثبیت می‌کند و سپس کم‌کم خودش را می‌شناسد.

همان‌طور که رفتار پیامبر (صل الله علیه و آله و سلم)  در مرحله مکی و مدنی متفاوت بود، می‌بایست رفتار انقلاب‌ها نیز متفاوت باشد.

یک نکته مهم این است که چگونه می‌خواهیم فکر و روحیه انقلابی را در این محیط جدید حفظ کنیم؟

بعد از تشکیل حکومت ما در موقعیت ایجاد نظم و ثبات هستیم  و این چگونه با انقلابی گری، که خود نوعی طغیان بر ضد وضعیت موجود است  قابل‌جمع است؟

چگونه می‌توان میان ارزش‌های انقلابی گری که در عدم استقرار و ثبات ریشه‌دارند و ارزش‌های حکومت‌داری که در استقلال و ثبات ریشه‌دارند جمع نمود؟

مقام معظم رهبری (دام‌ظله العالی) خود جزئی از مردم هستند و بسیار به حکومت نزدیک‌اند. در حقیقت ولایت‌فقیه یک ابداع جدید است برای خروج از بحران درگیری میان انقلابی گری و حکومت‌داری.

اینجا جایگاه حلقه‌های میانی مطرح می‌شود که با همان فکر ولی‌فقیه و حفظ روحیه انقلابی، اما باید به‌صورت مستقل و خودجوش رفتار کنند تا نیازهای فکری و …  جامعه را پررنگ کرده و پاسخ آن‌ها را پیش از آنکه این خواسته‌ها تبدیل به بحران شود مطالبه کنند.

در غرب، علی‌رغم اینکه رهبری الهی وجود ندارد و فردی گرایی نیز به‌شدت حاکم است، اما می‌بینیم که در آنجا جامعه‌های متحدی دیده می‌شود و این به سبب وجود و فعالیت نخبگان در حلقه‌های میانی است.

می‌توان گفت در جوامع اسلامی حلقه‌های میانی به معنای مجموعه‌های دارای طرح، وجود ندارند و تنها حرکات فردی دیده می‌شود که جایگاه خویش را نمی‌شناسد.

در ابتدای هر انقلاب همه با شور و حماسه  فعالیت می‌کنند اما کمی بعد حتی برخی از خود انقلابی‌ها نیز دچار انتظاراتی از انقلاب می‌شوند و گویی انقلاب را دیگر یک حکومت می‌بینند و با آن بر اساس توقعات و انتظاراتشان تعامل می‌کنند و نه بر اساس این نگاه که می‌بایست به‌وسیله این انقلاب فکر و ایده انقلابی را به‌صورت کامل اجرا نمایند. شاید دلیل آن این است که تصور می‌کنند مأموریت انقلابی آنان به پایان رسیده است.

• 

• 

منبع: https://rasoulalsalam.com